اهداف توسعه پایدار چه مفهومی دارند؟
طبق اعلان سازمان ملل متحد (UN)، این دستور کار یک برنامه عمل برای مردم، کره زمین و رفاه است. همچنین به دنبال تقویت صلح جهانی در ابعاد بزرگتری از آزادی است. ما می دانیم که ریشه کنی فقر در همه اشکال و ابعاد آن، از جمله فقر شدید، بزرگترین چالش جهانی و یک نیاز ضروری برای توسعه پایدار است. همه کشورها و همه ذینفعان با مشارکت هم این طرح را اجرا خواهند کرد. ما (UN) مصمم هستیم که نسل بشر را از ظلم فقر و فقر رها کنیم و سیاره خود را التیام و ایمن کنیم. ما (UN) مصمم به برداشتن گام‌های متهورانه و متحول‌کننده‌ای هستیم که برای سوق دادن جهان به مسیری پایدار و انعطاف‌پذیر ضروری است. با آغاز این سفر جمعی، متعهد می‌شویم که هیچ کس جا نخواهد ماند. 17 هدف توسعه پایدار و 169 هدفی که امروز اعلام می کنیم، مقیاس و جاه طلبی این دستور کار جهانی جدید را نشان می دهد. آنها به دنبال ایجاد اهداف توسعه هزاره و تکمیل آنچه که در این اهداف به دست نیامده هستند. آنها به دنبال تحقق حقوق بشر همه و دستیابی به برابری جنسیتی و توانمندسازی همه زنان و دختران هستند. آنها یکپارچه و غیرقابل تقسیم هستند و سه بعد توسعه پایدار: اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را متعادل می کنند.
اهداف کلان و خرد، اقداماتی را طی پانزده سال آینده در مناطقی که برای بشریت و کره زمین اهمیت حیاتی دارند، برمی‌انگیزند.
ارکان اصلی آن چه هستند؟ (5Ps)
مردم (PEOPLE)
ما (UN) مصمم هستیم که به فقر و گرسنگی در تمام اشکال و ابعاد آن پایان دهیم و اطمینان حاصل کنیم که همه انسان‌ها می‌توانند پتانسیل خود را در کرامت و برابری و در محیطی سالم به کار ببرند.
سیاره (کره زمین) (PLANET)
ما (UN) مصمم هستیم از سیاره زمین در برابر تخریب محافظت کنیم، از جمله از طریق مصرف و تولید پایدار، مدیریت پایدار منابع طبیعی آن و اقدام فوری در مورد تغییرات آب و هوا/ اقلیم، به طوری که بتواند از نیازهای نسل حاضر و آینده پشتیبانی کند.
رفاه (PROSPERITY)
ما (UN) مصمم هستیم که اطمینان حاصل کنیم که همه انسان ها می‌توانند از زندگی مرفه و پرباری برخوردار شوند و پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فناوری در هماهنگی با طبیعت اتفاق بیفتد.
صلح (PEACE)
ما (UN) مصمم هستیم که جوامعی صلح آمیز، عادلانه و فراگیر را که عاری از ترس و خشونت هستند، پرورش دهیم. توسعه پایدار بدون صلح و صلح بدون توسعه پایدار وجود ندارد.
مشارکت (PARTNERSHIP)
ما (UN) مصمم هستیم وسایل مورد نیاز برای اجرای این دستور کار را از طریق یک مشارکت جهانی احیا شده برای توسعه پایدار، مبتنی بر روحیه همبستگی جهانی قوی، به ویژه با تمرکز بر نیازهای فقیرترین و آسیب پذیرترین قشرها و با مشارکت همه کشورها، همه ذینفعان و همه مردم بسیج کنیم.
پیوندهای متقابل و ماهیت یکپارچه اهداف توسعه پایدار در کسب اطمینان از تحقق هدف دستور کار جدید بسیار مهم است. اگر جاه‌طلبی‌های خود را در تمام وسعت دستور کار درک کنیم، زندگی همه عمیقاً بهبود خواهد یافت و دنیای ما به سمت بهتر شدن تغییر خواهد کرد.
تاریخچه اهداف چیست؟
دستور کار توسعه پایدار برای سال 2030، که در سال 2015 توسط همه کشورهای عضو سازمان ملل به تصویب رسید، طرحی مشترک برای صلح و رفاه برای مردم و کره زمین، در حال حاضر و آینده ارائه می دهد. در قلب آن 17 هدف توسعه پایدار (SDGs) قرار دارد که یک فراخوان فوری برای اقدام همه کشورها (توسعه یافته و در حال توسعه) در یک مشارکت جهانی است. آنها می‌دانند که پایان دادن به فقر و سایر محرومیت‌ها باید همراه با استراتژی‌هایی باشد که سلامت و آموزش را بهبود می‌بخشد، نابرابری را کاهش می‌دهد و رشد اقتصادی را در پی دارد؛ همه این‌ها در حالی است که همزمان که با تغییر اقلیم مقابله کرده و برای حفظ اقیانوس‌ها و جنگل‌ها تلاش می‌کنیم.
اهداف توسعه پایدار مبتنی بر دهه‌ها کار کشورها و سازمان ملل متحد، از دپارتمان امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد است.
- در ژوئن 1992، در اجلاس سران زمین در ریودوژانیرو، برزیل، بیش از 178 کشور دستور کار 21 را به تصویب رساندند، که برنامه‌ای جامع اقدام برای ایجاد یک مشارکت جهانی برای توسعه پایدار به منظور بهبود زندگی انسان ها و حفاظت از محیط زیست بود.
- کشورهای عضو در اجلاس سران هزاره در سپتامبر 2000 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک به اتفاق آرا اعلامیه هزاره را تصویب کردند. این اجلاس منجر به تدوین هشت هدف توسعه هزاره (MDG) برای کاهش فقر شدید تا سال 2015 شد.
- بیانیه ژوهانسبورگ در مورد توسعه پایدار و برنامه اجرایی، که در اجلاس جهانی توسعه پایدار در آفریقای جنوبی در سال 2002 به تصویب رسید، بر تعهدات جامعه جهانی برای ریشه کنی فقر و محیط زیست تاکید کرد و بر اساس دستور کار 21 و بیانیه هزاره با گنجاندن موارد دیگر. تاکید بر مشارکت های چند جانبه بنا شده بود.
- در کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد توسعه پایدار (ریو+20) در ریودوژانیرو، برزیل، در ژوئن 2012، کشورهای عضو سند نهایی “آینده ای که ما می خواهیم” را تصویب کردند که در آن تصمیم گرفتند فرآیندی را برای گسترش مجموعه ای از اهداف توسعه پایدار فراتر از اهداف توسعه هزاره ایجاد کرده و مجمعی سیاسی در سطح عالی سازمان ملل در مورد توسعه پایدار تأسیس کنند. نتیجه ریو +20 همچنین شامل اقدامات دیگری برای اجرای توسعه پایدار، از جمله دستورات برنامه‌های کاری آتی در تامین مالی طرح‌ها، کشورهای در حال توسعه جزیره‌ای کوچک و موارد دیگر بود.
- در سال 2013، مجمع عمومی یک کارگروه باز متشکل از 30 نفر را برای تهیه پیشنهادی در مورد اهداف توسعه پایدار تشکیل داد. در ژانویه 2015، مجمع عمومی روند مذاکرات را در دستور کار توسعه پس از 2015 آغاز کرد. این فرآیند با تصویب بعدی دستور کار سال 2030 برای توسعه پایدار، با قرار گرفتن هفده SDG اصلی، در اجلاس توسعه پایدار سازمان ملل در سپتامبر 2015 به اوج خود رسید.
- سال 2015 با تصویب چندین توافقنامه بزرگ، سالی برجسته برای چندجانبه گرایی و شکل دادن به سیاست بین المللی بود:
- چارچوب سندای برای کاهش خطر بلایا (مارس 2015)
- دستور کار آدیس آبابا در زمینه تأمین مالی برای توسعه (ژوئیه 2015)
- تغییر جهان ما: دستور کار سال 2030 برای توسعه پایدار با 17 SDG آن در اجلاس توسعه پایدار سازمان ملل در نیویورک در سپتامبر 2015 به تصویب رسید.
- توافقنامه پاریس در مورد تغییرات آب و هوایی/ تغییر اقلیم (دسامبر 2015)
- اکنون، مجمع سالانه سطح بالای سیاسی توسعه پایدار به عنوان پلتفرم مرکزی سازمان ملل برای پیگیری و بازنگری اهداف توسعه پایدار عمل می کند.
وضعیت کشورهای مختلف در شاخص‌ها چگونه است؟
از طریق داشبورد جهانی SDG یا تصویر زیر می‌توانید وضعیت کشورهای مختلف دنیا در هریک از اهداف هفده‌گانه را مشاهده کنید:
با انتخاب هریک از اهداف کلان زیر (Goals)، می‌توانید جزئیات مربوط به اهداف خرد مرتبط (Targets) را مشاهده کنید:
هدف کلان 1: نبود فقر پایان بخشیدن به تمامی گونه‌های فقر در همه جا
۱-۱. ریشه‌کن کردن فقر شدید در میان همه مردم در همه جا تا ۲۰۳۰. در حال حاضر تعریف فقر شدید درآمد حداقل یک دلار و ۲۵ سنت در روز است.
۲-۱. کاهش نسبت مردان، زنان و کودکانی که در فقر زندگی می‌کنند در همه سنین و در تمام ابعاد بر اساس تعاریف ملی حداقل به نصف، تا ۲۰۳۰.
۳-۱. اجرای نظام‌ها و تمهیدات تأمین اجتماعی برای همه در چارچوب‌های ملی، از جمله زمینه‌سازی‌های ملی، دستیابی به پوشش فراگیر فقرا و آسیب‌پذیران تا ۲۰۳۰.
۴-۱. تضمین اینکه همه زنان و مردان، به ویژه فقرا و گروه‌های آسیب‌پذیر تا ۲۰۳۰ به صورت برابر از منابع اقتصادی، خدمات اولیه، حقوق مالکیت، و کنترل بر زمین و سایر اشکال تملک، وراثت، منابع طبیعی و فناوری نوین متناسب با آنان و خدمات مالی از جمله اعتبارات خرد برخوردار گردند.
۵-۱. ایجاد تاب آوری لازم برای فقرا و افراد آسیب‌پذیر و کاهش تأثیرپذیری آنان از رویدادهای شدید اقلیمی و شوک های اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و بحران ها تا ۲۰۳۰.
۱- الف. اطمینان از تأمین قابل ملاحظه امکانات از میان منابع متنوع، از جمله از راه ارتقای همکاری‌های توسعه‌ای برای تهیه وسایل کافی و منابع قابل پیش‌بینی برای کشورهای در حال توسعه، به ویژه کمتر توسعه یافته برای اجرای برنامه‌ها و سیاست‌های پایان دادن به فقر در تمام ابعاد آن.
۱- ب. ایجاد چارچوب سیاستی قابل اتکا در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی بر اساس راهبردهای توسعه‌ای معطوف به فقرا و حساس به تمایز جنسیتی برای حمایت از افزایش سرمایه‌گذاری در اقدامات فقرزدایانه.
هدف کلان 2: به صفر رساندن گرسنگی پایان بخشیدن به گرسنگی، دستیابی به امنیت غذایی و تغذیه بهتر، و ترویج کشاورزی پایدار
۱-۲. پایان بخشیدن به گرسنگی و تضمین دسترسی همه مردم به ویژه افراد نیازمند و آسیب‌پذیر از جمله نوزادان به غذای سالم، مغذی و کافی در تمام طول سال، تا ۲۰۳۰.
۲-۲. پایان بخشیدن به همه اشکال سوء تغذیه تا ۲۰۳۰ و دستیابی به اهداف توافق شده بین‌المللی در ارتباط با کودکان زیر ۵ سالِ بازمانده از رشد طبیعی از نظر قد و وزن (به نسبت سن) همچنین رسیدگی به نیازهای تغذیه‌ای دختران نوجوان، زنان باردار یا شیرده و سالمندان تا ۲۰۲۵.
۳-۲. افزایش دو برابری بهره‌وری کشاورزی و درآمد تولیدکنندگان خُرد محصولات غذایی، به ویژه زنان، مردم بومی، دامداران، ماهیگیران و خانواده‌های کشاورز از روش‌های مختلف شامل دسترسی مطمئن و برابر به زمین، سایر منابع و امکانات تولیدی، دانش، خدمات مالی، بازارها و فرصت‌های ایجاد ارزش افزوده و اشتغال در بخش‌های غیرکشاورزی تا ۲۰۳۰.
۴-۲. اطمینان از وجود نظام‌های پایدار تولید غذا و اجرای روش‌های کشاورزی انعطاف‌پذیر که تا ۲۰۳۰ باعث افزایش بهره‌وری و تولید شود، به حفظ زیست‌بوم‌ها کمک نماید و ظرفیت سازگاری با تغییرات اقلیمی، شرایط آب و هوایی سخت، خشکسالی، سیل و سایر بلایای طبیعی را تقویت کرده و به تدریج کیفیت زمین و خاک را بهبود بخشد.
۵-۲. حفظ تنوع ژنتیکی بذرها، گیاهان زراعی، حیوانات پرورشی و اهلی و سایر گونه‌های وحشی وابسته به آنها از روش‌های گوناگون شامل مدیریت کارآمد بانک‌های متنوع بذر و گیاه در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی و ارتقای دسترسی و مشارکت عادلانه در منافع حاصل از بهره‌داری از منابع ژنتیکی و دانش سنتی مرتبط با آن طبق توافقات بین‌المللی تا ۲۰۲۰.
۲-الف. افزایش سرمایه‌گذاری به شیوه‌های گوناگون از جمله افزایش همکاری‌های بین‌المللی در زیرساخت‌های روستایی، پژوهش کشاورزی و خدمات ترویجی، توسعه فناوری و بانک‌های ژن گیاهی و دامی با هدف افزایش ظرفیت تولید کشاورزی در کشورهای در حال توسعه، به ویژه کشورهای کمتر توسعه یافته.
۲-ب. اصلاح و جلوگیری از محدودیت‌های تجاری و تحریف در بازارهای کشاورزی جهانی از راه‌های گوناگون از جمله حذف موازی تمامی اشکال یارانه‌های صادراتی کشاورزی و تمامی تمهیدات صادراتی با تأثیرات برابر منطبق با اصول مذاکرات توسعه در اجلاس دوحه.
2-ج. اتخاذ تمهیدات لازم برای اطمینان ازعملکرد مناسب بازار مواد غذایی و مشتقات آن و تسهیل دسترسی به موقع به اطلاعات بازار، شامل اطلاعات مربوط به ذخایر مواد غذایی به منظور کمک به محدودسازی نوسانات شدید قیمت مواد غذایی.
هدف کلان 3: سلامت مطلوب و رفاه تضمین زندگی سالم و ارتقای رفاه برای همه در تمامی سنین
۱-۳. کاهش جهانی نسبت مرگ و میر مادران به کمتر از ۷۰ در یکصد هزار تولد زنده تا ۲۰۳۰.
۲-۳. پایان دادن به مرگ و میرهای قابل پیشگیری نوزادان و کودکان زیر ۵ سال تا ۲۰۳۰، و تلاش همه کشورها جهت کاهش مرگ و میر نوزادان تا دست کم ۱۲ در هزار تولد زنده، و کاهش مرگ و میر کودکان زیر ۵ سال تا دست کم ۲۵ در هزار تولد زنده.
۳-۳. پایان دادن به همه‌گیری ایدز، سل، مالاریا، و بیماری‌های عفونی گرمسیری، و مبارزه با هپاتیت، بیماری‌های قابل انتقال از راه آب و سایر بیماری‌های واگیر تا ۲۰۳۰.
۴-۳. کاهش یک سومی مرگ‌های زودرس ناشی از بیماری‌های غیرواگیر (NCDs) از راه پیشگیری و درمان، و ارتقای بهداشت و سلامت روان تا ۲۰۳۰.
۵-۳. تقویت پیشگیری و درمان سوء مصرف مواد، از جمله مواد مخدر و الکل.
۶-۳. به نصف رساندن مرگ و میر و آسیب‌های ناشی از تصادفات جاده‌ای تا ۲۰۲۰.
۷-۳. تضمین دسترسی همگانی به خدمات بهداشت باروری و جنسی از جمله تنظیم خانواده، آموزش و اطلاع‌رسانی و ادغام بهداشت باروری در راهبرد و برنامه‌های ملی تا ۲۰۳۰.
۸-۳. دستیابی به پوشش همگانی سلامت، از جمله حفاظت در برابر مخاطرات مالی، دسترسی به خدمات بهداشتی-درمانی اساسی و با کیفیت، و دسترسی همگانی به واکسن‌ها و داروهای اساسیِ ایمن، مؤثر، با کیفیت و کم هزینه.
۹-۳. کاهش چشمگیر مرگ و میر و بیماری‌های ناشی از مواد شیمیایی خطرناک، همچنین آلودگی هوا، آب و خاک تا ۲۰۳۰.
۳-الف. تقویت اجرای «کنوانسیون چارچوب سازمان جهانی بهداشت در مورد کنترل دخانیات» در همه کشورها به شکل متناسب.
۳-ب. حمایت از پژوهش و تولید واکسن‌ها و داروها مورد نیاز بیماری‌های واگیر و غیرواگیر که بیش از همه کشورهای در حال توسعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دسترسی به واکسن‌ها و داروهای اساسی کم هزینه، در راستای «اعلامیه دوحه» که بر حق کشورهای درحال توسعه برای استفاده کامل از مفاد «موافقتنامه درباره جنبه‌های تجاری حقوق مالکیت فکری (TRIPS)» در ارتباط با انعطاف‌پذیری‌های لازم در حوزه بهداشت عمومی به ویژه دسترسی همگانی به دارو تأکید می‌شود.
۳-ج. افزایش قابل توجه اعتبارات مالی حوزه سلامت و استخدام، توسعه، آموزش و نگهداری نیروی کار حوزه سلامت در کشورهای در حال توسعه به ویژه کشورهای کمتر توسعه یافته و کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه.
۳-د. تقویت ظرفیت همه کشورها، به ویژه کشورهای درحال توسعه برای هشدار زودهنگام، کاهش مخاطرات، مدیریت تهدیدات سلامت در سطح ملی و جهانی.
هدف کلان 4: آموزش با کیفیت تضمین آموزش فراگیر و با کیفیت برابر همچنین ترویج فرصت‌های یادگیری مادام‌العمر برای همه
۱-۴. تضمین این که تمامی دختران و پسران تا ۲۰۳۰ دوره‌های آموزش ابتدایی و متوسطه را به طور رایگان، منصفانه و با کیفیت به پایان برسانند. به طوری که منجر به برون‌دادهای مرتبط و مؤثر آموزشی گردد.
۲-۴. تضمین دسترسی تمامی دختران و پسران به پرورش در اوان کودکی، مراقبت و آموزش پیش‌دبستانی با کیفیت تا ۲۰۳۰به این منظور که برای آموزش ابتدایی آماده باشند.
۳-۴. تضمین دسترسی برابر تمامی زنان و مردان به آموزش فنی، حرفه‌ای و عالی از جمله آموزش دانشگاهی مقرون به صرفه و با کیفیت تا ۲۰۳۰.
۴-۴. افزایش چشمگیر شمار جوانان و بزرگسالان دارای مهارت‌های مرتبط، از جمله مهارت‌های فنی و حرفه‌ای، برای اشتغال، شغل‌های شرافتمندانه و کارآفرینی تا ۲۰۳۰.
۵-۴. رفع نابرابریهای جنسیتی در آموزش و تضمین دسترسی برابر به تمامی سطوح آموزش و آموزش حرفه‌ای برای اقشار آسیب‌پذیر، از جمله افراد دارای معلولیت، افراد بومی و کودکان در موقعیت‌های آسیب‌پذیر تا ۲۰۳۰.
۶-۴. تضمین دستیابی تمامی جوانان و شمار چشمگیری از زنان و مردان بزرگسال به سوادآموزی و حساب‌آموزی تا ۲۰۳۰.
۷-۴. تضمین کسب دانش و مهارت‌های مورد نیاز برای ترویج توسعه پایدار از جمله از راه آموزش برای توسعه پایدار و سبک‌های زندگی پایدار، حقوق بشر، برابری جنسیتی، ترویج فرهنگ صلح و عدم خشونت، شهروندی جهانی و ارج نهادن به تنوع فرهنگی و مشارکت فرهنگ در توسعه پایدار از سوی تمامی فراگیران تا ۲۰۳۰.
۴-الف. ساخت و ارتقای امکانات آموزشی با توجه ویژه به کودک، معلولیت و جنسیت و فراهم آوردن محیط آموزشی امن، بدون خشونت، فراگیر و مؤثر برای همه.
۴-ب. گسترش چشمگیر شمار کمک هزینه‌های تحصیلی قابل استفاده کشورهای در حال توسعه در سطح جهانی، به ویژه کشورهای کمتر توسعه‌یافته، کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه و کشورهای افریقایی برای ثبت نام در مقطع آموزش عالی، از جمله آموزش حرفه‌ای و فناوری اطلاعات و ارتباطات، و برنامه‌های فنی، مهندسی و علمی در کشورهای توسعه‌یافته و سایر کشورهای در حال توسعه تا ۲۰۲۰.
۴-ج. افزایش چشمگیر تأمین معلمان واجد شرایط، از جمله از راه همکاری بین‌المللی برای آموزش معلمان در کشورهای درحال توسعه، به ویژه کشورهای کمتر توسعه‌یافته و کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه تا ۲۰۳۰.
هدف کلان 5: برابری جنسیتی دستیابی به برابری جنسیتی و توانمندسازی تمامی زنان و دختران
۱-۵. پایان بخشیدن به همه اشکال تبعیض علیه تمامی زنان و دختران در همه جا.
۲-۵. از بین بردن تمامی اشکال خشونت علیه همه زنان و دختران در فضاهای عمومی و خصوصی از جمله قاچاق انسان، بهره‌کشی جنسی و سایر اشکال استثمار.
۳-۵. از میان برداشتن تمام رفتارهای زیان‌بار مانند ازدواج کودکان، ازدواج زودهنگام و اجباری و ختنه زنانه.
۴-۵. به رسمیت شناختن و ارزش نهادن به مراقبت‌های بدون دستمزد و کارهای خانگی از راه تصویب خدمات عمومی، ایجاد زیرساخت‌ها، سیاست‌های حمایتی اجتماعی و ترویج مسئولیت‌های مشترک در خانه و خانواده متناسب با شرایط ملی.
۵-۵. تضمین مشارکت کامل و مؤثر و فرصت‌های برابر برای زنان جهت رهبری در تمام سطوح تصمیم‌گیری در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و زندگی اجتماعی.
۶-۵. تضمین دسترسی جهانی به بهداشت جنسی و باروری و حقوق باروری در راستای توافقات «برنامه اقدام کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه» و «برنامه اقدام پکن» و اسناد نهایی کنفرانس‌های بازبینی مربوطه.
۵-الف. اجرای اصلاحات برای دادن حقوق مساوی به زنان درباره منابع اقتصادی همچنین دسترسی به مالکیت و در اختیار گرفتن زمین و سایر اشکال دارایی، خدمات مالی، ارث، و منابع طبیعی بر اساس قوانین ملی.
۵-ب. تقویت استفاده از فناوری‌های توانمندساز، به ویژه فناوری اطلاعات و ارتباطات به منظور ارتقای توانمندسازی زنان.
۵-ج. اتخاذ و تقویت سیاست‌های مناسب و قوانین قابل اجرا برای ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی همه زنان و دختران در تمامی سطوح.
هدف کلان 6: آب سالم و تأسیسات بهداشتی تضمین دسترسی و مدیریت پایدار آب و تأسیسات بهداشتی برای همه
۱-۶. دسترسی جهان شمول و برابر به آب آشامیدنی سالم و مقرون به صرفه برای همه تا ۲۰۳۰.
۲-۶. دسترسی کافی و برابر به تأسیسات بهداشتی و نظافت برای همه، و پایان دادن به قضای حاجت در فضای باز، توجه ویژه به نیازهای زنان و دختران و افراد در موقعیت‌های آسیب‌پذیر تا ۲۰۳۰.
۳-۶. بهبود کیفیت آب از راه کاهش آلودگی، از میان بردن انباشت زباله و به حداقل رساندن رهاسازی ضایعات و مواد شیمیایی سمی و خطرناک، به نصف رساندن نسبت پساب‌های تصفیه نشده، افزایش بازیافت، استفاده دوباره و ایمن در سطح جهان تا ۲۰۳۰.
۴-۶. افزایش چشمگیر بهره‌وری منابع آبی در تمام بخش‌ها و تضمین کاهش بهره‌برداری و تأمین منابع آبی پایدار تا ۲۰۳۰ به منظور پاسخ‌گویی به مشکل کمبود آب همچنین کاهش قابل ملاحظه شمار مردمی که از کمبود آب رنج می‌برند.
۵-۶. اجرای مدیریت یکپارچه منابع آب در همه سطوح، شامل همکاری‌های فرامرزی متناسب، تا ۲۰۳۰.
۶-۶. حفاظت و بازیابی زیست‌بوم‌های آبی از جمله کوه‌ها، جنگل‌ها، تالاب‌ها، رودخانه‌ها، آبخوان‌ها و دریاچه‌ها تا ۲۰۲۰.
۶-الف. گسترش همکاری‌های بین‌المللی و حمایت از ظرفیت‌سازی برای توسعه کشورها و برنامه‌ها در فعالیت‌های مربوط به آب و تأسیسات بهداشتی از جمله برداشت، شیرین کردن، بهره‌وری آب و تصفیه پساب، فناوری‌های بازیافت و استفاده دوباره آن تا ۲۰۳۰.
۶-ب. حمایت و تقویت مشارکت جوامع محلی برای ارتقای مدیریت آب و تأسیسات بهداشتی.
هدف کلان 7: انرژی پاک و قابل دسترس تضمین دسترسی به انرژی مقرون به صرفه، مطمئن، پایدار و نو برای همه
۱-۷. تضمین دسترسی جهانی به خدمات کم هزینه، قابل اتکا و نوین انرژی تا ۲۰۳۰.
۲-۷. افزایش چشمگیر سهم انرژی تجدیدپذیر در ترکیب انرژی جهانی تا ۲۰۳۰.
۳-۷. دو برابر کردن نرخ جهانیِ بهینه‌سازی بهره‌وری انرژی تا ۲۰۳۰.
۷-الف. تقویت همکاری بین‌المللی برای تسهیل دسترسی به پژوهش و فناوری مربوط به انرژی پاک تا ۲۰۳۰، از جمله انرژی تجدیدپذیر، بهره‌وری انرژی و فناوری‌های پیشرفته و پاک‌ترِ سوخت فسیلی و ترویج سرمایه‌گذاری در زیرساخت انرژی و فناوری‌های انرژی پاک.
۷-ب. گسترش زیرساخت و ارتقای فناوری برای تأمین خدمات نوین و پایدار انرژی برای همه در کشورهای در حال توسعه، به ویژه کشورهای کمتر توسعه یافته، کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه و کشورهای محصور در خشکی، هماهنگ با برنامه‌های حمایتی مربوطه تا ۲۰۳۰.
هدف کلان 8: شغل شرافتمندانه و رشد اقتصادی ترویج رشد اقتصادی باثبات، فراگیر و پایدار، اشتغال کامل و مولد، و کار شرافتمندانه برای همه
۱-۸. تثبیت سرانه رشد اقتصادی متناسب با شرایط ملی، به ویژه حداقل ۷ درصد رشد سالیانه محصول ناخالص داخلی برای کشورهای کمتر توسعه یافته.
۲-۸. دستیابی به سطوح بالاتر بهره‌وری اقتصادی از راه افزایش تنوع، ارتقای فناوری و نوآوری، از جمله از راه تمرکز بر ارزش افزوده بالا و بخش‌های وابسته به نیروی کار.
۳-۸. ترویج سیاست‌های مبتنی بر توسعه و حامی فعالیت‌های تولیدی، ایجاد کار شرافتمندانه، کارآفرینی، خلاقیت و نوآوری، ترغیب به رشد بنگاه‌های خرد، کوچک و متوسط و رسمیت بخشیدن به آنها از جمله از راه دسترسی به خدمات مالی.
۴-۸. بهبود مستمر بهره‌وری منابع جهانی در تولید و مصرف تا ۲۰۳۰ و تلاش برای قطع پیوند میان رشد اقتصادی و تخریب محیط زیست در راستای چارچوب برنامه‌های ۱۰ ساله تولید و مصرف پایدار به رهبری کشورهای توسعه یافته.
۵-۸. دستیابی به اشتغال کامل تولیدی و کار شرافتمندانه برای تمام زنان و مردان، از جمله برای جوانان و افراد دارای معلولیت، و دستمزد برابر برای کار با ارزش یکسان تا ۲۰۳۰.
۶-۸. کاهش چشمگیر نسبت جوانان بیکار، تحصیل نکرده یا آموزش ندیده تا ۲۰۲۰.
۷-۸. اتخاذ تدابیر فوری و مؤثر برای ریشه‌کن ساختن کار اجباری، پایان بخشیدن به برده‌داری نوین و قاچاق انسان، تأمین ممنوعیت و حذف بدترین اشکال کار کودک شامل جذب و استفاده از کودکان سرباز؛ همچنین تا ۲۰۲۵ پایان بخشیدن به کار کودکان در تمامی اشکال آن.
۸-۸. حمایت از حقوق کار و ترویج محیط کاری امن و ایمن برای همه کارگران، از جمله کارگران مهاجر، به ویژه زنان مهاجر و آنانی که به کارهای پرخطر مشغولند.
۹-۸. طراحی و اجرای سیاست‌هایی برای ترویج گردشگری پایدار تا ۲۰۳۰ که ایجاد شغل نموده و فرهنگ و محصولات محلی را رواج دهد.
۱۰-۸. تقویت ظرفیت مؤسسات مالی محلی به منظور تشویق و توسعه دسترسی به خدمات بیمه، مالی و بانکداری برای همه.
۸-الف. افزایش حمایت «کمک به تجارت» برای کشورهای درحال توسعه به ویژه کشورهای کمتر توسعه یافته، از جمله به وسیله «چارچوب ارتقا یافته یکپارچه برای کمک فنی مرتبط با تجارت به کشورهای کمتر توسعه یافته».
۸-ب. توسعه و عملیاتی کردنِ راهبردی جهانی برای اشتغال جوانان و اجرای «پیمان جهانی مشاغل» سازمان بین‌المللی کار تا ۲۰۲۰.
هدف کلان 9: صنعت، نوآوری و زیرساخت ایجاد زیرساخت‌های تاب آور، ترویج صنعتی شدن فراگیر و پایدار و پرورش نوآوری
۱-۹. توسعه زیرساخت باکیفیت، مطمئن، پایدار و تاب‌آور از جمله زیرساخت منطقه‌ای و فرامرزی، برای حمایت از توسعه اقتصادی و رفاه انسانی با تمرکز بر دسترسی مقرون به صرفه و برابر برای همه.
۲-۹. گسترش صنعتی شدن فراگیر و پایدار؛ و افزایش چشمگیر سهم صنعت از اشتغال و تولید ناخالص داخلی همسو با شرایط ملی، و دو برابر شدن سهم آن در کشورهای کمتر توسعه یافته تا ۲۰۳۰.
۳-۹. افزایش دستیابی بنگاه‌های کوچک صنعتی و بنگاه‌های دیگر به خدمات مالی از جمله اعتبار پرداخت‌پذیر و ادغام آنها با زنجیره‌ها و بازارهای ارزش به ویژه در کشورهای درحال توسعه.
۴-۹. ارتقای زیرساخت و مقاوم سازی صنایع برای پایدارسازی آنها با افزایش بهره‌وری استفاده از منابع و به کارگیری بیشتر فناوری‌ها و فرایندهای صنعتی پاک و سازگار با محیط زیست همراه با اقدام همه کشورها بر اساس توانایی آنها تا ۲۰۳۰.
۵-۹. بهبود پژوهش علمی و ارتقای توانایی های فناوری در بخش‌های صنعتی در تمام کشورها، به ویژه کشورهای درحال توسعه؛ از جمله تشویق نوآوری و افزایش چشمگیر تعداد کارکنان بخش پژوهش و توسعه به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت و هزینه عمومی و خصوصی پژوهش و توسعه تا ۲۰۳۰.
۹-الف. تسهیل زیرساخت پایدار و تاب‌آور توسعه در کشورهای درحال توسعه از راه حمایت‌های بهبودیافته مالی، فنی و فناورانه به کشورهای افریقایی، کمتر توسعه یافته، کشورهای محصور در خشکی و کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه.
۹-ب. حمایت از توسعه فناوری داخلی، پژوهش و نوآوری در کشورهای در حال توسعه از جمله به وسیله تضمین فضای سیاست‌گذاری سودمند، شامل تنوع صنعتی و ارزش افزوده برای کالاها.
۹-ج. افزایش چشمگیر دستیابی به فناوری اطلاعات و ارتباطات و تلاش برای فراهم کردن دسترسی جهانی و مقرون به صرفه به اینترنت در کشورهای کمترتوسعه یافته تا ۲۰۲۰.
هدف کلان 10: کاهش نابرابری‌ها کاهش نابرابری داخل و بین کشورها
۱-۱۰. دستیابی تدریجی و حفظ رشد درآمد ۴۰ درصد از جمعیت پایین جامعه با نرخی بالاتر از میانگین ملی درآمد تا ۲۰۳۰.
۲-۱۰. تقویت و ارتقای فراگیری اجتماعی، اقتصادی و سیاسی همگان صرف نظر از سن، جنس، معلولیت، نژاد، قومیت، اصل و نسب، دین، وضعیت اقتصادی یا سایر موارد تا ۲۰۳۰.
۳-۱۰. تضمین فرصت‌های برابر و کاهش نابرابری درآمد، از جمله با حذف قوانین، سیاست‌ها و رفتارهای ناعادلانه و پیشبرد قوانین و سیاست‌ها همچنین اقدامات متناسب در این رابطه.
۴-۱۰. اتخاذ سیاست‌ها، به ویژه سیاست‌های مالی، دستمزدی، و حمایت‌های اجتماعی و دستیابی تدریجی به برابری بیشتر.
۵-۱۰. بهبود مقررات و نظارت بر بازار و مؤسسات مالی جهانی و تقویت اجرای چنین مقرراتی.
۶-۱۰. تضمین حضور و ابراز عقیده مقتدرانه کشورهای در حال توسعه در تصمیم‌گیری‌ها در مؤسسات مالی و اقتصادی بین‌المللی و جهانی به منظور ایجاد مؤسسات کارآمدتر، معتبرتر، پاسخگوتر و مشروع‌تر.
۷-۱۰. تسهیل مهاجرت و جابه‌جایی منظم، ایمن، قانونمند و مسئولانه افراد، از جمله با اجرای سیاست‌های برنامه‌ریزی شده و مدیریت مطلوب مهاجرت.
۱۰-الف. اجرای اصل حمایت خاص و متفاوت برای کشورهای درحال توسعه، به ویژه کشورهای کمتر توسعه‌یافته بر اساس موافقتنامه‌های سازمان تجارت جهانی.
۱۰-ب. تشویق کمک‌های رسمی توسعه و جریان‌های مالی، از جمله سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در کشورهای با نیاز بیشتر، به ویژه کشورهای کمتر توسعه‌یافته و کشورهای افریقایی در انطباق با برنامه‌ها و تدابیر ملی آنها.
10-ج. کاهش هزینه‌های تبادلات ارزی مهاجران به کمتر از 3 درصد و حذف ارسال پول از مسیرهای با هزینه بیشتر از ۵ درصد تا ۲۰۳۰.
هدف کلان 11: شهرها و جوامع پایدار فراگير، ایمن، تاب‌آور و پايدار ساختن شهرها و سكونتگاه‌هاى انسانى
۱-۱۱. تضمین دسترسی به مسکن و خدمات اولیه مناسب، ایمن و متناسب با درآمد مالی افراد برای همه و بهبود سکونتگاه های غیررسمی تا ۲۰۳۰.
۲-۱۱. دسترسی به سامانه‌های حمل و نقل ایمن، کم هزینه، در دسترس و پایدار برای همه، ارتقای ایمنی راه‌ها، به ویژه گسترش حمل و نقل عمومی با توجه ویژه به نیازهای افرادی که در شرایط آسیب‌پذیر قرار دارند، زنان، کودکان، افراد دارای معلولیت و سالمندان تا ۲۰۳۰.
۳-۱۱. ارتقای شهرنشینی فراگیر و پایدار و ظرفیت‌سازی برای برنامه‌ریزی و مدیریت مشارکتی، یکپارچه و پایدار سکونتگاه‌های انسانی در همه کشورها تا ۲۰۳۰.
۴-۱۱. تقویت تلاش‌ها برای حفاظت و نگهداری از میراث فرهنگی و طبیعی جهان.
۵-۱۱. کاهش قابل توجه شمار مرگ و میر و افراد آسیب‌دیده همچنین میزان خسارت‌های مستقیم اقتصادی مرتبط با تولید ناخالص داخلی در سطح جهان ناشی از سوانح طبیعی از جمله بلایای وابسته به آب، با تمرکز بر حمایت از فقرا و مردم مناطق آسیب‌پذیر تا ۲۰۳۰.
۶-۱۱. کاهش میزان سرانه اثرات ناسازگار شهرها بر محیط زیست، از جمله توجه ویژه به کیفیت هوا، مدیریت شهری و پسماند تا ۲۰۳۰.
۷-۱۱. دسترسی همگانی به فضای سبز و عمومی ایمن، فراگیر و در دسترس به ویژه برای زنان وکودکان، سالمندان و افراد دارای معلولیت تا ۲۰۳۰.
۸-۱۱. حمایت از پیوندهای مثبت اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی میان شهرها، حومهها و مناطق روستایی از راه تقویت برنامه‌ریزی توسعه ملی و منطقه‌ای.
۹-۱۱. تا ۲۰۲۰، افزایش قابل توجه تعداد شهرها و سکونتگاه‌های انسانی که سیاست‌ها و برنامه‌های یکپارچه را در جهت فراگیری، کارایی منابع، کاهش تغییرات اقلیمی و هماهنگی با آن و تاب‌آوری در برابر بلایا اتخاذ و اجرا می‌کنند، همچنین ایجاد و اجرای مدیریت جامع کاهش خطر بلایا در تمام سطوح و در هماهنگی با «چارچوب سندای ۲۰۱۵-۲۰۳۰».
۱۰-۱۱. حمایت از کشورهای کمتر توسعه یافته، از جمله همکاری مالی و فنی برای ساخت بناهای پایدار و تاب‌آور با استفاده از مصالح محلی.
هدف کلان 12: تولید و مصرف مسئولانه تضمین الگوهای تولید و مصرف پایدار
۱-۱۲. اجرای «چارچوب ده ساله برنامه های مصرف و تولید پایدار» با مشارکت تمامی کشورها، به رهبری کشورهای توسعه‌یافته، با در نظر گرفتن میزان توسعه و توانایی‌های کشورهای در حال توسعه.
۲-۱۲. دستیابی به مدیریت پایدار و استفاده مؤثر از منابع طبیعی تا ۲۰۳۰.
۳-۱۲. به نصف رساندن سرانه جهانی پسماند غذا در سطوح خرده‌فروشی و مصرف‌کننده، و کاهش اتلاف غذا در طول زنجیره تولید و عرضه از جمله اتلاف پسابرداشت کشاورزی تا ۲۰۳۰.
۴-۱۲. دستیابی به مدیریت مطلوب زیست‌محیطی مواد شیمیایی و سایر پسماندها در تمام چرخه زیستی در انطباق با چارچوب‌های بین‌المللی پذیرفته شده و کاهش چشمگیر رهاسازی آنها در هوا، آب و خاک با هدف به حداقل رساندن اثرات منفی آنها بر سلامت انسان و محیط زیست تا ۲۰۲۰.
۵-۱۲. کاهش چشمگیر تولید پسماند از راه پیشگیری، کاهش، بازیافت و استفاده دوباره تا ۲۰۳۰.
۶-۱۲. تشویق شرکت‌ها، به ویژه شرکت‌های بزرگ و فراملی به منظور اتخاذ روش‌های پایدار و ادغام اطلاعات مرتبط با پایداری در چرخه گزارش‌دهی.
۷-۱۲. ارتقای شیوه‌های خرید عمومی پایدار منطبق با سیاست‌ها و اولویت‌های ملی.
۸-۱۲. تضمین دسترسی افراد در همه جا به اطلاعات و آگاهی مرتبط با توسعه پایدار و شیوه‌های زندگی هماهنگ با طبیعت تا ۲۰۳۰.
۱۲-الف. حمایت از کشورهای درحال توسعه به منظور تقویت ظرفیت‌های علمی و فنی برای حرکت به سوی الگوهای پایدار مصرف و تولید.
۱۲-ب. گسترش و به کارگیری ابزار نظارت بر تأثیرات توسعه پایدار برای گردشگری پایدار که ایجاد شغل کرده و فرهنگ و محصولات محلی را ترویج می‌کند.
۱۲-ج. تعدیل یارانه‌های ناکارآمد سوخت‌های فسیلی که مشوق مصرف بی‌رویه هستند از راه حذف نوسانات بازار در راستای شرایط ملی، از جمله بازسازی ساختار مالیاتی همچنین حذف گام به گام یارانه‌های مضر، در صورت وجود، به منظور بازتاب اثرات زیست‌محیطی و با در نظر گرفتن کامل نیازها و شرایط ویژه کشورهای در حال توسعه و به حداقل رساندن تأثیرات منفی احتمالی بر توسعه به شکلی که از فقرا و جوامع متأثر، محافظت کند.
هدف کلان 13: اقدام برای اقلیم اقدام فوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی و پیامدهای آن
۱-۱۳. تقویت تاب‌آوری و ظرفیت قابل انطباق با مخاطرات اقلیمی و بلایای طبیعی در همه کشورها.
۲-۱۳. گنجاندن تدابیر اتخاذ شده در مورد تغییرات اقلیمی در سیاست‌های ملی، راهبرد و برنامه‌ریزی‌ها.
۳-۱۳. بهبود آموزش، اطلاع‌رسانی و ظرفیت‌های انسانی و نهادی در کاهش اثرات تغییرات اقلیمی، سازگاری، کاهش اثرات و هشدار زودهنگام.
۱۳-الف. اجرای تعهد کشورهای توسعه یافته عضو «کنوانسیون چارچوب ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی[۱]» برای هدف استفاده مشترک از سالانه یکصد میلیارد دلار تا ۲۰۲۰ از همه منابع برای پاسخ‌گویی به نیازهای کشورهای در حال توسعه در چارچوب اقدامات برای کاهش معنادار و شفافیت در اجرا و عملیاتی‌سازی کامل "صندوق اقلیم سبز" از راه سرمایه‌گذاری هرچه زودتر در آن.
۱۳-ب. ترویج ساز و کارهایی برای افزایش ظرفیت جهت برنامه‌ریزی و مدیریت مؤثر مربوط به تغییرات اقلیمی، در کشورهای کمتر توسعه یافته و کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه، از جمله تمرکز بر زنان، جوانان، جوامع محلی و به حاشیه رانده شده.
[۱] شایان ذکر است کنوانسیون چارچوب ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی، اجلاس اصلی بین‌المللی و بین دولتی برای مذاکرات پاسخ جهانی به تغییرات اقلیمی است.
هدف کلان 14: زندگی زیر آب حفاظت و استفاده پایدار از اقیانوس‌ها، دریاها، و منابع دریایی برای توسعه پایدار
۱-۱۴. پیشگیری و کاهش چشمگیر تمامی انواع آلودگی‌های دریایی، به ویژه آلودگی‌های ناشی از فعالیت در خشکی، از جمله پسماند و آلودگی مواد غذایی دریایی تا ۲۰۲۵.
۲-۱۴. مدیریت و محافظت پایدار زیست‌بوم‌های دریایی و ساحلی برای جلوگیری از اثرات منفی مهم، با تقویت تاب‌آوری آنها و اقدام برای بازسازی زیست‌بوم‌ها جهت دستیابی به اقیانوس‌های سالم و مولد تا ۲۰۲۰.
۳-۱۴. به حداقل رساندن و پرداختن به آثار اسیدی شدن اقیانوس‌ها، از جمله به وسیله همکاری علمی ارتقایافته در کلیه سطوح.
۴-۱۴. وضع مؤثر مقررات صید و پایان بخشیدن به ماهیگیری بی‌رویه، غیرقانونی، گزارش و کنترل نشده و شیوه‌های مخرب ماهیگیری و اجرای برنامه‌های مدیریت علمی، با هدف احیای ذخایر شیلات در کوتاه‌ترین زمان ممکن، دست‌کم به سطوحی که بتواند بیشترین نتایج پایدار را بر اساس ویژگی‌های زیست‌شناختی تا ۲۰۲۰ ایجاد نماید.
۵-۱۴. حفاظت از دست‌کم ۱۰ درصد از نواحی ساحلی و دریایی، منطبق با قوانین ملی و بین‌المللی و بر اساس بهترین اطلاعات علمی موجود تا ۲۰۲۰.
۶-۱۴. ممنوع کردن آن دسته از یارانه‌های مربوط به شیلات که به صید بی‌رویه و بیش از ظرفیت کمک می‌کند، حذف یارانه‌هایی که به صید غیرقانونی، گزارش و کنترل نشده منجر می‌شود، همچنین اجتناب از تخصیص یارانه‌های جدید تا ۲۰۲۰ با اذعان به این که برخورد متناسب و مؤثر ویژه و افتراقی با کشورهای درحال توسعه و کمتر توسعه‌یافته باید بخش جدایی‌ناپذیر از مذاکرات مربوط به یارانه‌های مربوط به شیلات در سازمان تجارت جهانی باشد.
۷-۱۴. افزایش منافع اقتصادی کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه و کشورهای کمتر توسعه یافته در استفاده پایدار از منابع دریایی، از جمله از راه مدیریت پایدار شیلات، آبزی‌پروری و گردشگری تا ۲۰۳۰.
۱۴-الف. افزایش دانش علمی، توسعه ظرفیت پژوهشی و انتقال فناوری دریایی، با در نظر گرفتن «معیارها و رهنمودهای کمیسیون اقیانوس‌شناسی بین‌الدولی مربوط به انتقال فناوری دریایی» با هدف بهبود سلامت اقیانوس‌ها و افزایش سهم تنوع زیستی دریایی در پیشرفت کشورهای درحال توسعه، به ویژه کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه و کشورهای کمتر توسعه‌یافته.
۱۴-ب. فراهم نمودن [امکان] دسترسی به منابع دریایی و بازار برای ماهیگیران صنعتی خرد.
۱۴-ج. تقویت حفاظت و استفاده پایدار از اقیانوس‌ها و منابع آنها از راه اجرای قوانین بین‌المللی، بر اساس کنوانسیون حقوق دریاهای سازمان ملل متحد جهت ایجاد چارچوب قانونی با هدف حفاظت و استفاده پایدار از اقیانوس‌ها و منابع آنها مطابق با بند ۱۵۸ برنامه «آینده‌ای که ما به دنبال آنیم».
هدف کلان 15: زندگی روی زمین حفاظت، ترمیم و ترویج استفاده پایدار از زیست‌بوم‌های زمین، مدیریت پایدار جنگل‌ها، مقابله با بیابان‌زایی، و توقف و معکوس کردن روند تخریب اراضی و توقف از بین رفتن تنوع زیستی
۱-۱۵. تضمین حفاظت، احیا و بهره‌برداری پایدار از زیست‌بوم‌های خشکی و آب شیرین درون مرزی و خدمات آنها، به ویژه در جنگل‌ها، تالاب‌ها، کوه‌ها و سرزمین‌های خشک، در راستای تعهدات موافقتنامه‌های بین‌المللی تا ۲۰۲۰.
۲-۱۵. ترویج اجرای مدیریت پایدار تمامی جنگل‌ها، توقف جنگل‌زدایی، بازسازی جنگل‌های از بین رفته و افزایش پایدار جنگل‌کاری و احیای جنگل‌های سراسر جهان تا ۲۰۲۰.
۳-۱۵. مبارزه با بیابان‌زایی و احیای خاک و اراضی تخریب‌شده، از جمله اراضی تحت تأثیر بیابان‌زایی، خشکسالی و سیل، و تلاش برای رسیدن به جهانی عاری از اراضی تخریب شده تا ۲۰۳۰.
۴-۱۵. اطمینان از حفاظت از زیست‌بوم‌های کوهستانی، از جمله تنوع زیستی آنها، به منظور افزایش ظرفیت برای ایجاد منافع ضروری برای توسعه پایدار تا ۲۰۳۰.
۵-۱۵. اقدام فوری و قابل توجه به منظور کاهش تخریب زیستگاه‌های طبیعی، توقف از دست دادن تنوع زیستی؛ همچنین حفظ و جلوگیری از انقراض گونه‌های در معرض تهدید تا ۲۰۲۰.
۶-۱۵. ترویج به اشتراک‌گذاری عادلانه و منصفانه مزایای حاصل از استفاده از منابع ژنتیکی و ترویج دسترسی مناسب به چنین منابعی در انطباق با توافق بین‌المللی.
۷-۱۵. اقدام فوری برای پایان بخشیدن به شکار غیرقانونی و قاچاق گونه‌های حفاظت‌شده گیاهان و جانوران، و پرداختن به عرضه و تقاضای محصولات غیرقانونی حیات وحش.
۸-۱۵. طرح تدابیری به منظور پیشگیری از عرضه و کاهش چشمگیر تأثیر گونه‌های مهاجم خارجی روی زیست‌بوم‌های خشکی و آبی و کنترل یا ریشه‌کن ساختن گونه‌های اولویت‌دار تا ۲۰۲۰.
۹-۱۵. یکپارچه‌سازی ارزش‌های زیست‌بوم و تنوع زیستی در برنامه‌ریزی‌های ملی و محلی، فرایندهای توسعه و راهبردها و منافع کاهش فقر تا ۲۰۲۰.
۱۵-الف. بسیج و افزایش چشمگیر منابع مالی از تمامی حوزه‌ها به منظور حفظ و استفاده پایدار از تنوع زیستی و زیست‌بوم‌ها.
۱۵-ب. بسیج چشمگیر تمامی منابع و در همه سطوح به منظور تأمین مالی مدیریت پایدار جنگل، و ارائه مشوق‌های کافی برای کشورهای در حال توسعه برای پیشبرد مدیریت پایدار جنگل، از جمله برای حفاظت و احیای جنگل.
۱۵-ج. افزایش حمایت‌های جهانی از تلاش‌ها برای مبارزه با شکار غیرقانونی و قاچاق گونه‌های محافظت‌شده، از جمله افزایش ظرفیت جوامع محلی به دنبال فرصت‌های معیشت پایدار.
هدف کلان 16: صلح، عدالت و نهادهای توانمند ترویج جوامع صلح‌‌طلب و فراگیر برای توسعه پایدار، فراهم‌آوری دسترسی به عدالت برای همه و ایجاد نهادهای کارآمد، پاسخگو و فراگیر در تمامی سطوح
۱-۱۶. کاهش چشمگیر تمامی انواع خشونت و نرخ مرگ و میرهای ناشی از آن درهمه جا.
۲-۱۶. پایان دادن به سوء استفاده، بهره‌کشی، قاچاق و تمامی اشکال خشونت و شکنجه علیه کودکان.
۳-۱۶. ترویج حاکمیت قانون در سطوح ملی و بین‌المللی همچنین تضمین دسترسی برابر به عدالت برای همه.
۴-۱۶. کاهش چشمگیر جریان‌های غیرقانونی مالی و تسلیحات، تقویت کشف و استرداد دارایی‌های سرقت شده و مبارزه با تمام اشکال جرم سازمان یافته تا ۲۰۳۰.
۵-۱۶. کاهش چشمگیر تمام اشکال فساد و رشوه.
۶-۱۶. توسعه نهادهای مؤثر، پاسخگو و شفاف در همه سطوح.
۷-۱۶. تضمین تصمیم گیریِ پاسخگو، فراگیر، مشارکتی و گویا در تمام سطوح.
۸-۱۶. گسترش و تقویت مشارکت کشورهای درحال توسعه در نهادهای حاکمیت جهانی.
۹-۱۶. فراهم کردن هویت قانونی برای همه از جمله ثبت تولدها تا ۲۰۳۰.
۱۰-۱۶. تضمین دسترسی عمومی به اطلاعات و حفاظت بنیادی آزادی‌ها، مطابق با قوانین ملی و موافقتنامه‌های بین‌المللی.
۱۶-الف. تقویت نهادهای ملی مرتبط، به منظور جلوگیری از خشونت و مبارزه با تروریسم و جرم، از جمله از راه همکاری بین‌المللی برای ظرفیت‌سازی در کلیه سطوح، به ویژه در کشورهای درحال توسعه.
۱۶-ب. ارتقا و اجرای قوانین و سیاست‌های بدون تبعیض برای توسعه پایدار.
هدف کلان 17: مشارکت برای آرمان‌ها تقویت ابزارهای اجرایی و احیای مشارکت جهانی برای توسعه پایدار
امور مالی
۱-۱۷. تقویت بسیج منابع داخلی، از جمله از راه حمایت بین‌المللی از کشورهای درحال توسعه به منظور ارتقای ظرفیت داخلی مربوط به اخذ مالیات و سایر درآمدها.
۲-۱۷. کشورهای توسعه یافته باید به طور کامل تعهدات کمک‌های توسعه رسمی خود، از جمله تعهد بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته جهت تحقق هدف تخصیص ۰.۷ درصد از درآمد ناخالص ملی به کمک‌های رسمی توسعه به کشورهای در حال توسعه و تخصیص ۰.۱۵ درصد تا ۰.۲ درصد از درآمد ناخالص ملی به کمک‌های رسمی توسعه به کشورهای کمتر توسعه‌یافته اجرا کنند؛ ارائه‌دهندگان کمک‌های رسمی توسعه تشویق می‌شوند تمهیدات مربوط به تنظیم هدف ارائه حداقل ۰.۲ درصد از درآمد ناخالص ملی به کمک‌های رسمی توسعه به کشورهای کمتر توسعه‌یافته را در نظر بگیرند.
۳-۱۷. بسیج منابع مالی اضافی برای کشورهای درحال توسعه از منابع گوناگون.
۴-۱۷. کمک به کشورهای درحال توسعه برای دستیابی تداوم‌پذیری پرداخت بدهی در طولانی مدت از راه سیاست‌های هماهنگ‌شده متمرکز بر تقویت تأمین مالی بدهی‌ها، بخشودگی بدهی‌ها، و تجدید ساختار بدهی‌ها به شکل مناسب، و بررسی میزان بدهی‌های خارجی کشورهای فقیر به شدت بدهکار برای کاهش فقر آنها.
۵-۱۷. اتخاذ و اجرای نظام‌های ترویجی سرمایه‌گذاری در کشورهای کمتر توسعه‌یافته.
فناوری
۶-۱۷. تقویت همکاری‌های شمال-جنوب، جنوب- جنوب، و منطقه‌ای سه جانبه و بین‌المللی در زمینه علم، فناوری، نوآوری و دسترسی به آنها همچنین تقویت اشتراک دانش بر اساس شرایط توافق‌شده دو جانبه، از جمله از راه هماهنگی بهینه‌شده میان سازوکارهای موجود، به ویژه در سطح سازمان ملل متحد و از راه سازوکار جهانی تسهیل فناوری.
۷-۱۷. ارتقای توسعه، انتقال، توزیع، و اشاعه فناوری‌های سازگار با محیط زیست در کشورهای در حال توسعه بر اساس شرایط مطلوب، از جمله روش‌های ترجیحی و امتیازی مورد توافق هر دو طرف.
۸-۱۷. عملیاتی‌سازی کامل بانک فناوری و علم، سازوکارهای ظرفیت‌سازی برای فناوری و نوآوری در کشورهای کمتر توسعه‌یافته تا ۲۰۱۷و تقویت استفاده از فناوری‌های توانمندساز به ویژه فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات.
ظرفیت‌سازی
۹-۱۷. تقویت پشتیبانی بین‌المللی برای اجرای مؤثر و هدفمند ظرفیت‌سازی در کشورهای در حال توسعه به منظور حمایت از برنامه‌های ملی برای اجرای تمامی آرمان‌های توسعه پایدار، از جمله از راه همکاری شمال- جنوب، جنوب- جنوب، و سه جانبه.
تجارت
۱۰-۱۷. ترویج نظام تجاری چند جانبه جهانی، مبتنی بر قانون، باز، بدون تبعیض، و منصفانه تحت نظر سازمان تجارت جهانی از جمله از راه به نتیجه رساندن مذاکرات ذیل «دستورکار دوحه برای توسعه».
۱۱-۱۷. افزایش چشمگیر صادرات کشورهای درحال توسعه، به ویژه با نگاهی بر دو برابر ساختن سهم کشورهای کمتر توسعه یافته از صادرات جهانی تا ۲۰۲۰.
۱۲-۱۷. دستیابی به هنگام اجرای معافیت گمرکی و بدون سهمیه دستیابی به بازار به صورت پایدار برای تمامی کشورهای کمتر توسعه یافته بر اساس تصمیمات سازمان تجارت جهانی، از جمله به وسیله تضمین این امر که قوانین ترجیحی مبدأ مناسب واردات از کشورهای کمتر توسعه یافته شفاف و ساده بوده و دسترسی به بازار را تسهیل نماید.
مسائل نظام‌مند
انسجام سیاست و سازمان
۱۳-۱۷. تقویت ثبات جهانی اقتصاد کلان از جمله از راه ایجاد هماهنگی در سیاست و انسجام در سیاست‌گذاری.
۱۴-۱۷. تقویت انسجام سیاست‌گذاری در توسعه پایدار.
۱۵-۱۷. احترام به فضای سیاست‌گذاری و رهبری کشورها به منظور ایجاد و اجرای سیاست‌های مربوط به توسعه پایدار و ریشه‌کن ساختن فقر.
مشارکت‌های چند ذی‌نفعی
۱۶-۱۷. تقویت مشارکت جهانی برای توسعه پایدار که با مشارکت‌های چند ذی‌نفعی تکمیل شده و دانش، تخصص، فناوری و منابع مالی را به منظور حمایت از دستیابی به آرمان‌های توسعه پایدار، در تمامی کشورها، به ویژه کشورهای درحال توسعه بسیج نموده و به اشتراک می‌گذارد.
۱۷-۱۷. تشویق و ترویج مؤثر مشارکت‌های عمومی، عمومی- خصوصی و جامعه مدنی مبتنی بر تجربه و راهبردهای منابع مشارکت.
داده، نظارت و پاسخ‌گویی
۱۸-۱۷. تقویت حمایت ظرفیت‌سازی برای کشورهای درحال توسعه، از جمله کشورهای کمتر توسعه یافته و کشورهای کوچک جزیره‌ای در حال توسعه به منظور افزایش چشمگیر در دسترس بودن داده‌هایی با کیفیت بالا، به هنگام و قابل اعتماد به تفکیک درآمد، جنسیت، سن، نژاد، قومیت، وضعیت مهاجرت، معلولیت، موقعیت جغرافیایی و سایر ویژگی‌های مرتبط در زمینه‌های ملی تا ۲۰۲۰.
۱۹-۱۷. بنا نهادن بر ابتکارهای موجود به منظور گسترش ابزارهای اندازه‌گیری پیشرفت در زمینه توسعه پایدار که تولید ناخالص داخلی را تکمیل و از ظرفیت‌سازی آماری در کشورهای درحال توسعه تا ۲۰۳۰ حمایت می‌کند.
اهداف و آرمان‌های توسعه پایدار
اهداف و آرمان‌های توسعه پایدار، فراخوان جهانی هستند برای اقدام در راستای پایان بخشیدن به فقر، محافظت از محیط زیست و اقلیم کره زمین، همچنین حصول اطمینان از اینکه مردم در همه‌جا می‌توانند از صلح و رفاه بهره‌مند شوند.
برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به پایگاه تخصصی اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد (UN) مراجعه کنید.
