واژه نامه توسعه پایدار

زباله های دریایی تجمع زباله های ساخته شده توسط انسان در اقیانوس ها از جمله پلاستیک، فلزات و سایر زباله ها است که تهدیدی برای زندگی دریایی و اکوسیستم ها و سلامت انسان است.

مواد دور ریخته شده که دیگر مورد استفاده نیستند از منازل، موسسات یا محل کار

زغال چوب مواد حاصل از ذغال‌شدن زیست توده، معمولاً برخی از بافت میکروسکوپی معمول بافت‌های گیاهی را حفظ می‌کند. از نظر شیمیایی عمدتاً از کربن با ساختار گرافیتی آشفته، با مقادیر کمتر اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است (چارلسون و هاینتزنبرگ، 1995، ص 402). کربن سیاه را ببینید. دوده.

زمین های بایر، املاک صنعتی و تجاری متروک، بلااستفاده یا کم استفاده هستند که تامین مالی توسعه یا توسعه مجدد به دلیل آلودگی واقعی یا مشکوک محیطی در نتیجه استفاده های گذشته پیچیده است.

زمین خواری به اقدامی اطلاق می شود که زمین هایی را که مالکیت آنها برای ما نیست بدون معامله و رضایت مالکین به تصرف خود درآوریم و اغلب به منظور منافع مالی به کار برده می شود

مفهوم زنجیره ارزش به طور گسترده در ادبیات مدیریت استراتژیک، به ویژه توسط پورتر (1985) پوشش داده شده است. یک زنجیره ارزش از فعالیت ها و فرآیندهای کسب و کار داخلی یک شرکت برای ایجاد ارزش برای مشتریان خود ناشی می شود (پورتر، 1985). سپس این زنجیره ارزش یک شرکت به یک زنجیره ارزش یا سیستم صنعتی تعلق دارد (پورتر، 1985).

زنجیره تامین سبز سیستمی متشکل از تامین کنندگان، تولیدکنندگان و توزیع کنندگان است که برای تولید و ارائه محصولات و خدمات با اثرات زیست محیطی کم، با هم همکاری می کنند، در حالی که نیازهای مشتریان را برآورده می کنند و دوام اقتصادی را حفظ می کنند.

انبوهی از شرکت‌هایی که در کل فرآیند ایجاد یک محصول یا تسهیل یک خدمات دخیل هستند، برای مثال تولیدکنندگان و ارائه‌دهندگان مواد تشکیل دهنده مورد استفاده در محصول نهایی. فعالیت های زنجیره تامین یک شرکت، انتشارات حوزه 3 آن را تشکیل می دهد.

ساختارها و امکانات اولیه فیزیکی و سازمانی (مانند ساختمان ها، جاده ها، منابع تغذیه) مورد نیاز برای فعالیت یک جامعه یا شرکت

زیرساخت های پایدار، طراحی و ساخت زیرساخت هایی است که اثرات منفی زیست محیطی را به حداقل می رساند و بهره وری منابع را به حداکثر می رساند، در حالی که نیازهای جامعه را برآورده می کند.

زیرساخت تاب آور سیستم‌های زیرساختی است که برای مقاومت و بازیابی از اثرات بلایای طبیعی و سایر اختلالات طراحی شده‌اند و در عین حال عملکردها و خدمات ضروری خود را حفظ می‌کنند.

زیرساخت سبز به سیستم‌های طبیعی یا مهندسی اطلاق می‌شود که مزایای اکولوژیکی و اجتماعی مانند مدیریت آب طوفان، بهبود کیفیت هوا و احیای زیستگاه را فراهم می‌کنند.

زیست پالایی استفاده از موجودات زنده مانند باکتری ها یا گیاهان برای حذف یا خنثی کردن آلاینده های محیط است.

قادر به پوسیدگی طبیعی و به گونه ای که مضر نباشد

زیست توده مواد آلی و غیر فسیلی با منشا بیولوژیکی (گیاهان و حیوانات) است که به عنوان ماده اولیه برای تولید سوخت های زیستی استفاده می شود. می توان آن را مواد اولیه زیست توده یا محصولات انرژی زا نیز نامید. این شامل طیف گسترده ای از مواد برداشت شده از طبیعت یا بخش بیولوژیکی پسماند است. نمونه معمولی آن چوب (هیزم، بقایای چوب، ضایعات چوب، شاخه های درخت، کنده، گلوله های چوب و ...) است که بزرگترین منبع انرژی زیست توده است. نمونه های دیگر زیست توده عبارتند از: چمن، بامبو، ذرت، نیشکر، فضولات حیوانی، لجن فاضلاب و جلبک. استفاده از زیست توده به عنوان سوخت کربن خنثی تلقی می شود زیرا کربن در طول چرخه زندگی زیست توده (رشد آن) از جو به دام افتاده است. چندین نگرانی پایداری مربوط به استفاده از زیست توده به عنوان سوخت وجود دارد.

زیست کُره یا بیوسفر از بخش هایی از زمین که در آن حیات وجود دارد تشکیل شده است - همه اکوسیستم ها. بیوسفر از عمیق‌ترین سیستم‌های ریشه درختان، تا محیط‌های تاریک گودال‌های اقیانوسی، تا جنگل‌های بارانی سرسبز، قله‌های بلند کوه‌ها و مناطق انتقالی مانند این، جایی که اکوسیستم‌های اقیانوسی و زمینی به هم می‌رسند، گسترش می‌یابد.